Wzorce moralności

Ogół ludzi zawsze potrzebuje jakiegoś przywódcy, który potrafi uczyć poprzez swoje zachowanie. Żaden przywódca nie może oduczyć ludzi palenia, jeśli sam pali. Pan Caitanya powiedział, że nauczyciel powinien zachowywać się właściwie nawet przed tym, zanim zacznie nauczać. Kto naucza w ten sposób, ten nazywany jest acaryą, czyli nauczycielem idealnym. Aby zatem nauczać przeciętnego człowieka, nauczyciel musi przestrzegać nakazów śastr (pism świętych). Nie może on stwarzać praw, które nie są zgodne z zasadami pism objawionych. Pisma objawione, jak Manu-samhita i inne podobne, uważane są za księgi wzorcowe dla społeczeństwa ludzkiego, według których to społeczeństwo powinno postępować. Nauki przywódców społecznych powinny opierać się na zasadach tych wzorcowych pism. Jeśli ktoś pragnie uczynić postęp, musi przestrzegać takich wzorcowych zasad, tak jak praktykują to wielcy nauczyciele. Potwierdza to również Śrimad-Bhagavatam oznajmiając, że należy brać przykład z wielkich wielbicieli, gdyż taki jest sposób na zrobienie postępu na ścieżce realizacji duchowej. Król albo głowa państwa, ojciec i nauczyciel, wszyscy uważani są za naturalnych przywódców ogółu niewinnych podopiecznych i jako tacy są za nich odpowiedzialni. Dlatego muszą być oni obeznani z wzorcowymi księgami, będącymi kodeksami moralności i życia duchowego.

Ludzie moralni i niemoralni

W każdym cywilizowanym ludzkim społeczeństwie istnieje pewien zbiór zasad i nakazów pism świętych, które przestrzegane są na każdym etapie życia. Tak jest szczególnie wśród Aryan, czyli tych, którzy przyjęli cywilizację wedyjską, i którzy znani są jako ludzie najbardziej zaawansowani i kulturalni. Ci natomiast, którzy nie przestrzegają zaleceń pism świętych, uważani są za demony. Dlatego też powiedziane jest tutaj, że demony nie znają zasad pism świętych, a jeśli nawet nieliczni z nich je znają, to nie wykazują żadnych skłonności do przestrzegania ich. Nie ma w nich wiary w te nakazy ani też nie pragną stosować się do nich. Osoby demoniczne nie charakteryzują się ani czystością zewnętrzną, ani wewnętrzną. Należy zawsze dbać o to, by utrzymać swoje ciało w czystości, kąpiąc się, myjąc zęby, zmieniając ubranie itd. Jeśli natomiast chodzi o czystość wewnętrzną, to należy zawsze pamiętać święte imiona Boga i intonować Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare; Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. Osoby demoniczne jednak nie lubią i nie przestrzegają nakazów dotyczących czystości wewnętrznej i zewnętrznej.

Upadek moralności i problemy społeczne

Jeśli chodzi o zachowanie, to istnieje wiele zasad i przepisów regulujących ludzkie zachowanie, jak na przykład Manu-samhita, która jest zbiorem praw obowiązujących rasę ludzką. Hindusi stosują się do Manu-samhity do dnia dzisiejszego. Z księgi tej czerpane są prawa o dziedziczeniu i inne. Manu-samhita wyraźnie oznajmia, że kobieta nie powinna posiadać wolności. Nie znaczy to, że kobiety należy traktować jak niewolnice, ale są one jak dzieci. Dzieci nie mają wolności, ale nie oznacza to, że są one niewolnikami. Demony obecnie zlekceważyły ten nakaz i uważają, że kobieta powinna cieszyć się wolnością na równi z mężczyzną. Jednakże nie polepszyło to warunków społecznych świata. W rzeczywistości kobieta powinna być chroniona na każdym etapie życia. W dzieciństwie powinien sprawować nad nią opiekę ojciec, w młodości – mąż, a dorośli synowie wtedy, kiedy jest już w podeszłym wieku. Według Manu-samhity jest to właściwe postępowanie społeczne. Ale współczesna edukacja sztucznie wytworzyła dumną koncepcję życia kobiecego i dlatego małżeństwo w ludzkim społeczeństwie jest teraz praktycznie fikcją. Również stan moralny kobiet nie jest teraz najlepszy. Ale demony nie akceptują żadnych dobrych instrukcji dla społeczeństwa. I ponieważ nie korzystają z doświadczenia wielkich mędrców i nie przestrzegają praw i przepisów ustanowionych przez nich, ich społeczne warunki są bardzo żałosne.

Moralność nie jest celem ale drogą do celu

Jak opisano wcześniej, różne kasty i porządki życia w ludzkim społeczeństwie otrzymują odpowiednie śastra-vidhi, czyli wskazówki śastr. Każdy powinien przestrzegać takich instrukcji. Jeśli jednak ktoś odrzuca je i postępuje tak, jak mu się podoba, zgodnie ze swoim pożądaniem, chciwością i pragnieniami, to nigdy nie osiągnie doskonałości w życiu. Innymi słowy, człowiek może wiedzieć teoretycznie o tym wszystkim, ale jeśli nie stosuje się do tego w swoim własnym życiu, wtedy może być nazwany najniższym spośród rodzaju ludzkiego. W ludzkiej formie życia żywa istota powinna być rozsądna i przestrzegać wszystkich wskazówek, które dane jej zostały po to, aby wzniosła się na najwyższą platformę życia. Jeśli nie stosuje się do nich, wtedy niechybnie doprowadza samą siebie do degradacji. A jeśli nawet przestrzega tych praw, przepisów i zasad moralnych, ale w końcu nie dochodzi do zrozumienia Najwyższego Pana, wtedy cała jej wiedza zostaje stracona. A nawet jeśli przyjmuje istnienie Boga, lecz nie angażuje się w służbę dla Niego, wówczas na marne idą wszystkie jej wysiłki. Dlatego należy stopniowo wznosić się do platformy świadomości Krsny i służby oddania. Tylko w ten i w żaden inny sposób można osiągnąć stan najwyższej doskonałości.

Moralność, doskonałość i szczęście

Znaczące jest słowo kama-karatah. Osoba, która świadomie łamie prawa, działa pod wpływem pożądania. Wie, że coś jest zakazane, jednak robi to. To nazywa się postępowaniem według własnej fantazji. Wie, że coś należy robić, jednak nie robi tego; dlatego nazywana jest kapryśną. Najwyższy Pan potępia takie osoby i nie mogą one osiągnąć doskonałości, która jest celem ludzkiego życia. Celem życia ludzkiego jest szczególnie oczyszczenie własnej egzystencji, a kto nie przestrzega żadnych zasad ani wskazówek, to nie może oczyścić się ani osiągnąć stanu prawdziwego szczęścia.